Afgelopen week liep anders dan we een jaar geleden dachten. Als verrassing had Jan toen al gekeken naar een hotel dichtbij Burgers Zoo om daar ons twee jarig huwelijk te vieren. Natuurlijk op onze eigen manier; vier overnachtingen zodat we twee ochtenden naar het park zouden kunnen om op die manier de PEM zo veel mogelijk te beperken. Een paar weken geleden beseften we dat dit nu helemaal niet ging lukken. Het zou te zwaar zijn. In plaats daarvan is Jan deels aan het werk en deels met mij naar ziekenhuis afspraken. Het is jammer maar de avondjes samen en het vieren van Jan z’n 37ste verjaardag, was ook prima. Als we maar samen zijn. En nu even terug naar een paar weken geleden. Het laatste blog sloot ik af met ‘’Dankbaar, blij en met een zee aan tranen sloten we 2023 af. Dit jaar was klaar, een nieuwe start, een nieuwe ronde en we gaan er voor!’’. Tenminste, dat was de bedoeling.
0 Comments
Het is tijd voor het tweede deel van het IC opname. Er zijn mooie reacties gekomen, zowel openbaar als privé. Alle bij-praat blogs van de laatste week zijn voor mij de laatste weken een soort van verwerking geweest van wat we allemaal hebben meegemaakt en meemaken. Maar ook om te vertellen wat we hebben meegemaakt, hoe heftig het was en nu nog steeds is want voor iedereen om ons heen is het ‘’al’’ bijna 3 maanden geleden maar voor ons, mijn lichaam en psyche is het ‘’pas’’ 3 maanden geleden. De zorgomgeving drukt mij dit vaak genoeg op mijn hart en dat het allemaal eigenlijk nog heel kort geleden is. Maar dat maakt het de frustratie vaak niet minder als mijn lichaam op de noodrem trapt, als ik weer eens wat kwijt ben, iets laat vallen of weer eens niets snap van iets wat makkelijk te snappen zou moeten zijn. En nu verder met het blog. Ik was wakker en van de beademing af…
Vooraf even een waarschuwing. Dit blog kan voor sommigen hard binnen komen. Sorry, als ik je laat huilen. Fijn, als ik je, ondanks de zwaarte, toch heb laten lachen. Geweldig, als ik je heb kunnen inspireren. Bedankt, als je de moeite en energie hebt genomen om het te lezen want deel 1 is behoorlijk lang.
In het vorige blog beschreef ik al dat ik in juni 2023 door een overdosis Oxycodon op de IC terecht kwam. Dit was niet de eerste keer. Wil je over de eerste keer lezen, dan kan dat via deze link. https://beadingme.weebly.com/blog/ic-opname Het vorige blog sloot ik af met ‘’We sloten 2022 af en begonnen vol goede moed aan 2023 maar als we hadden geweten wat in dat jaar allemaal zou gebeuren, waren we - als dat zou kunnen - er nooit aan begonnen zijn, hadden we de tijd stilgezet". Met een theetje, genesteld met Roxy tegen mij aan, ga ik er dan toch maar aan beginnen. Ik begin dan ook meteen positief door jullie - met heel veel trots en liefde - voor te stellen aan Roxy. Een dwergpincher x chihuahua geboren op 10 november 2022 (geboren op de datum dat ik in 2011 compleet uitviel). Op 13 januari 2023 is zij bij ons komen wonen. Ze is nu ruim een jaar en het is écht ons (honden)kind. Onze steun en toeverlaat. Ik kan een heel blog schrijven over hoe goed ze het doet en wat ze voor ons betekend, maar daar meer over in het blog over onze kinderwens. Het jaar 2023 begon tenminste heel positief door haar komst.’’ Na de bruiloft viel het geregel in een keer weg. Het was ‘’achter de rug’’. Nu kwam het bijkomen en genieten. De opvoeding en verzorging van de aapjes (cavia’s) vulden de tijd die ik ‘’over’’ had na het regelen van de bruiloft en het uitvoeren van mijn hobby. Helaas moesten we een kleine maand later cavia Izzy laten inslapen. Wetende dat zij hier een mooi en fijn leven nog heeft gehad, gaf troost. In april zijn we naar Ouwe Hands Dierenpark geweest. Een paar daagjes in het hotel ernaast zodat we het qua belastbaarheid en prikkels beter konden reguleren. Ik wilde al heel lang de panda’s zien en daar waren ze dan! Wat hebben we ze met veel bewondering bekeken!
Januari 2022 was zo rustig mogelijk - wel met twee vrijgezellenfeestjes - en regelden we de laatste dingen voor onze trouwdag op 2-2-’22. Ik sliep die avond bij mijn ouders en al vroeg ging de wekker. Jan werd thuis geholpen door mijn broertje en schoonzusje. Zij maakte ook hele mooie foto’s van Jan z’n voorbereiding en de cavia’s met de ringen, onbetaalbaar! Bij mijn ouders thuis en de rest van de dag maakte een vriendin de foto’s. Tijdens het klaarmaken was alles relaxed en rustig. Ik had alles zelf geregeld dus wist dat het goed was. Totaal geen zenuwen. Mijn zus en mijn moeder hielpen mij in de jurk terwijl de familie zich bij mijn ouders verzamelden. We liepen iets uit dus Jan moest een rondje extra rijden.
Nadat het sinds juni 2021 stil bleef, gebeurde er natuurlijk wel nog van alles. In dit blog probeer ik jullie kort te vertellen wat er allemaal nog meer gebeurde. Wat kijkt 2021 al een eeuw geleden!
Wauw, dat is lang geleden. Het laatste blog dateert alweer van 17 juni 2021!!! Ja, 17 juni 2021 toen ik een dagje aan het spacen was en mijn 100ste blog schreef. De dagjes spacen doe ik nog steeds maar inmiddels is er zo veel gebeurd. Al ruim een jaar roep ik ́misschien moet ik weer gaan bloggen´. Hetzelfde antwoordde ik als iemand een opmerking maakte dat ze de blogs misten. Waarom dan?! Hoe gaat het met je?! ‘Je inspireerde mij zo’. Twee weken geleden zei lieve I van de thuiszorg; ́Als er iets tegenzit denk ik altijd aan jou. Jij bent voor mij écht een inspiratie’. Dit raakte mij enorm, gezien ik een paar weken geleden nog op sterven na dood was. Ik ga jullie per jaar meenemen en een beetje updaten.
|
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
April 2024
Categorieën |